تولید نساجی با رنگ گیاهی

تولید دستی

روش باستانی رنگرزی گیاهی به صورت دستی رنگرزی می‌شود و روش‌های رنگرزی گیاهی که اکنون به دست ما رسیده است نیز با دست رنگرزی می‌شود، مانند سنبل الطیب رشته‌ای (دای رنگ)، سنبل الطیب مومی (باتیک) و پینچ. سنبل الطیب بیشتر رنگرزی های گیاهی باستانی به طور مستقیم پارچه را رنگ می کردند. مزایای رنگرزی دستی: 1 مقدار کمتر مورد نیاز. 2 می تواند پارچه را به طور مستقیم، چرخه سریع رنگ کند. 3 هر محصول نهایی منحصر به فرد است. معایب: 1 قابل تولید انبوه نیست. 2 قابل تکرار نیست 3 ثبات ناپایدار.

تولید مکانیزه

علاوه بر روش موروثی باستانی رنگرزی دست ساز گیاهی، اکنون می توان الیاف سست را با رنگ های طبیعی [1]، یعنی الیاف طبیعی مانند پنبه، هیرسوتوم و پشم، با رنگدانه های گیاهی رنگرزی کرد.

فرآیند خاص این روش که در صنعت نساجی اعمال می شود عبارت است از: رنگرزی گیاهی الیاف - ریسندگی - بافندگی - محصول نهایی. مزایای این فرآیند عبارتند از: 1. می توان آن را با توجه به نیازهای مختلف تولید کرد، مانند انتخاب الیاف ماده اولیه در مرحله اول، انتخاب مشخصات نخ در مرحله دوم، مانند رنگ ثابت یا رنگ ریسندگی و نخ. شمارش، و انتخاب سبک پارچه در مرحله سوم، مانند بافت یا بافتنی، و غیره. 2. تولید دسته ای، و همچنین تولید تکرار. معایب این روش: 1 چرخه طولانی تر، 3-7 روز برای رنگرزی گیاه فیبر، 15-20 روز برای ریسندگی و 7-10 روز برای پارچه های تمام شده. 2 تولید مکانیزه باید نیازهای تولید تجهیزات را برآورده کند، یعنی نیاز به سفارش اولیه دارد.